5 pasos para non frustrarme como pai/nai e non acabar detestándome polo meu propio comportamento ante o conflito⁣

1. Autoobservación: observo desde que emoción vou a actual, se esta non me fai sentir ben, doume permiso para non educar. Non sempre temos que facelo, decidir non educar nese momento, tambien é tomar deciones!!!. Temos centos de momentos para volver tentalo!!!⁣

2. Conectar antes de educar: cando o meu hijx está a portarse mal, tamén está a sentir. Poida que o seu compartindo sexa equivocado pero ten dereito lícito a sentir (enfado, frustración…). ⁣

3. Validar a súa emoción, darlle permiso e dereito para sentir, respectar a súa emoción. ⁣

4. Critica a súa conduta, nunca ao niñx. Podo dicirlle “os xoguetes están no chan, iso non me gusta” (critico a súa conduta); a diferenza de … “es un desordenadx” (critico ao niñx). Se o/a etiqueto, xa xustifiquei a súa conduta negativa. ⁣

5. Enfoque en solucións. Imos contar con el/ela, non para o problema (este xa ocorreu, non podemos facer nada para que non apareza) pero xuntos podemos pensar unha solución e executala.⁣

Hagámosle sentir parte importante da solución e quererá colaborar nesta para deixar de ser parte do problema. Desde o éxito, desde o enfoque en solucións, sentimos mellor para finalmente, portarnos ben. ⁣

Cando sentimos ben, portámonos ben (adulto e hijx) e o conflito desvanécese. ⁣

Anímasche a practicalo?